Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα παιδάκι που ζούσε στην εξοχή με τους γονείς του. Μια μέρα ο παππούς πήρε το παιδί μαζί του στη λίμνη που ψάρευε και του ζήτησε να ρίξει μια πέτρα στο νερό. Το παιδί ακολούθησε τη συμβουλή του και αμέσως μετά ο παππούς του ζήτησε να παρατηρήσει τους κύκλους που προκαλεί η πέτρα λέγοντας, “Τώρα, μικρέ μου, θέλω να σκέφτεσαι ότι εσύ είσαι αυτή η πέτρα”. Και συνέχισε λέγοντας, “Μπορεί να δημιουργήσεις πολλές βουτιές στη ζωή σου, αλλά τα κύματα που προκαλούνται από αυτές τις βουτιές θ’ αναστατώνουν τη γαλήνη των πλασμάτων γύρω σου.
Να θυμάσαι ότι είσαι υπεύθυνος για ό,τι βάζεις μέσα στον κύκλο σου. Ο κύκλος αυτός θ’ αγγίξει πολλούς άλλους κύκλους. Θα πρέπει να ζεις με τρόπο που να επιτρέπει στο καλό που προβαίνει απ’ τον δικό σου κύκλο να στέλνει τη γαλήνη αυτής της καλοσύνης και στους άλλους. Η βουτιά που οφείλεται σε θυμό, ή ζήλια, θα στέλνει τα συναισθήματα αυτά και σε άλλους κύκλους. Είσαι υπεύθυνος για όλους τους κύκλους. Και για τους καλούς και για τους κακούς”.
Το μάθημα της σύντομης, αλλά περιγραφικής αυτής ιστορίας είναι ότι ο καθένας μας δημιουργεί την εσωτερική γαλήνη ή δυσαρμονία που ρέει από αυτόν στον κόσμο. Δεν μπορούμε να προσφέρουμε ειρήνη στον κόσμο αν ταρακουνιόμαστε από εσωτερικές διαμάχες, από μίση, από αμφιβολίες ή θυμούς. Εκπέμπουμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις που έχουμε μέσα μας, άσχετα αν τα εκφράζουμε με λόγια ή όχι. Οτιδήποτε δονείται μέσα μας, απλώνεται στον κόσμο γύρω μας, δημιουργώντας ομορφιά ή δυσαρμονία με όλους του άλλους κύκλους της ζωής.
Βλέπετε ότι το “έξω” σας διαμορφώνεται πρώτα μέσα σας. Ναι, είναι αλήθεια. Είναι γεγονός, Είναι αυτό που ονομάζω στα διάφορα σεμινάρια και συνεργασίες που έχω με όλων των ειδών τους ανθρώπους “Νόμο της Υποκειμενικής Πραγματικότητας”.
Ο πνευματικός αυτός νόμος υπαγορεύει πως οτιδήποτε εμείς θεωρούμε σαν αληθινό, γίνεται η δική μας πραγματικότητα, άσχετα αν αντικατοπτρίζει αντικειμενικά την αλήθεια ή όχι! Δεν είναι φοβερό; Κ όμως αυτή τη δύναμη την έχουν οι διεργασίες των σκέψεων μας που συνέχεια στροβιλίζονται μέσα στο μυαλό του καθενός από εμάς.
Οι σκέψεις μας γεννούν συμπεριφορές. Μας ωθούν στο να κάνουμε ή στο να μην κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Το θέμα είναι πως οτιδήποτε κάνουμε ή δεν κάνουμε, έχει ΠΑΝΤΑ αλυσιδωτές αντιδράσεις στους άλλους ανθρώπους που μας περιστοιχίζουν. Υπάρχουν φορές που οι αλυσιδωτές αυτές αντιδράσεις είναι απρόβλεπτες και οδυνηρές. Να γιατί πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με αυτά που σκεφτόμαστε και που στην ουσία, κατευθύνουν τα όσα κάνουμε και προκαθορίζουν την εξέλιξη που θα πάρει η ίδια μας η ζωή.
- Γι’ αυτό από σήμερα και κάθε μέρα, ας προσπαθείτε να έχετε σκέψεις που να εναρμονίζονται μ’ αυτό που θέλετε να πετύχετε. Οι σκέψεις αυτές ας είναι πάντα καλές, ειρηνικές, δημιουργικές και αρμονικές με το περιβάλλον σας.
Είναι αυτό που λέει ο λαός μας ότι “εδώ είναι η κόλαση και ο παράδεισος” και για να ακριβολογήσω και τα δύο τους είναι μέσα μας! Εντός μας. Να λοιπόν πόσο δυνατοί είμαστε. Ας γίνουμε περισσότερο προσεκτικοί με τα δημιουργήματα μας.
Είναι στο χέρι μας να έχουμε μια ζωή ειρηνική και αρμονική και όχι μια ζωή γεμάτη από θύελλες άρνησης, θυμού και απελπισίας.