.
Σκέψου καλά και προσπάθησε να θυμηθείς…
Τότε που ήσουν μικρό παιδί…
Τότε που πήγαινες σχολείο…
Τότε που μάθαινες τα πρώτα σου γράμματα…
Τότε που έγραφες το πρώτο σου «Σκέφτομαι και Γράφω»…
Τότε που έσβηνες τις πρώτες σου λέξεις για να τις ξαναγράψεις…
…και τσαλάκωνες τη σελίδα του τετραδίου σου…
Θυμάσαι πόσο λαχταρούσες να χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα;
Θυμάσαι πόσο στενοχωριόσουν όταν χτυπούσε το κουδούνι «για μέσα»;
Θυμάσαι τι ένιωθες όταν έτρεχες στο διάλειμμα χωρίς λόγο και σκοπό;
Θυμάσαι πώς ένιωθες όταν έβρισκες μπάλα σε ώρα διαλείμματος;
Θυμάσαι που θυμόσουν να φας μόλις χτυπούσε το κουδούνι για μάθημα;
Θυμάσαι πόσες φορές χτυπούσες στο σχολείο;
Θυμάσαι πόσο λερωμένος και ιδρωμένος γυρνούσες στο σπίτι;
Θυμάσαι τη χαρά που σε πλημμύριζε όταν έπεφτες κουρασμένος στο κρεβάτι και σκεφτόσουν τα διαλείμματα της επόμενης μέρας;
Προσπάθησε να μην ξεχνάς.
Μην τρομάζεις κάθε φορά που το παιδί σου έρχεται στο σπίτι με νερομπογιές στην μπλούζα του.
Μη σε πιάνει υστερία κάθε φορά που λέει: «με χτύπησε ο Γιώργος».
Μη χλωμιάζεις με την παραμικρή γρατζουνιά στο πόδι του.
Μην το απειλείς επειδή δεν τρώει πολύ στα διαλείμματα.
Άσε το παιδί σου να διεκδικήσει.
Άσε το παιδί σου να έχει φίλους.
Μην του στερείς την παιδική ζωή του.
Του είναι απαραίτητη.
Όλγα Παπακυριακίδου (νηπιαγωγός, akomaenapaidi.blogspot.com)