“….Αν νοιάζεσαι για το τι λένε οι άλλοι για σένα, θα εξακολουθήσεις να ξεγελάς τον εαυτό σου και να ψεύδεσαι σε αυτούς. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι βασικά ένα ανέντιμο πλάσμα, που λέει ψέματα σαν να ήταν κάτι το φυσικό και που φτάνει ακόμη να πιστεύει τα ψέματά του…. Στο όνομα της ζωής γεμίζει τις μέρες του με ασήμαντα πράγματα, μέχρι του σημείου να μην υπάρχει πια ελεύθερος χρόνος να ζήσει…… αν λοιπόν δεν έχει κάποιος χρόνο να ζήσει, τότε είναι ήδη νεκρός….
Ο Θεός δεν είναι υπεύθυνος για την ανοησία του ανθρώπου. Ο σημερινός άνθρωπος έχει δημιουργήσει τη δική του φυλακή, ταυτίστηκε με τον πολιτισμό και αποδέχτηκε τα σκουπίδια του, σαν να ήταν δικά του. Η αυθεντική ύπαρξη που βρίσκεται μέσα του, έμεινε παγιδευμένη ανάμεσα σε πάρα πολύ φόβο και σκέψη. Υπάρχει εκεί, κρυμμένη σε μια γωνιά, περιμένοντας μια ευκαιρία που ο ίδιος αρνείται να της δώσει….
Εκείνος που μαθαίνει από τα σφάλματά του, δεν κάνει λάθη”.
ΛΟΥΙΣ ΕΣΠΙΝΟΖΑ