Το εμπορικό επιμελητήριο μιας μικρής πόλης προσκάλεσε έναν ομιλητή για το δείπνο που διοργάνωνε κάθε χρόνο. Η οικονομική ζωή της πόλης δεν πήγαινε καλά , οι κάτοικοι ήταν απογοητευμένοι, και περίμεναν από αυτόν τον ομιλητή να τους ανεβάσει ψυχολογικά.Ο ομιλητής κατά την παρουσίασή του, πήρε ένα μεγάλο λευκό χαρτί και έκανε μια μικρή μαύρη κουκκίδα στο κέντρο του. Στη συνέχεια σήκωσε το χαρτί μπροστά από τους παρευρισκόμενους και τους ζήτησε να του πουν τι βλέπουν.
Ένας απάντησε αμέσως
«Βλέπω μια μαύρη κουκκίδα.»
«Εντάξει, τι άλλο βλέπετε;»
Οι υπόλοιποι συμφώνησαν με τον πρώτο:
«Μια μαύρη κουκκίδα.»
«Δεν βλέπετε τίποτα άλλο εκτός από την κουκκίδα;» ρώτησε.
Ένα ηχηρό «όχι» ακούστηκε από το ακροατήριο.
«Δεν βλέπετε το φύλλο του χαρτιού;» ρώτησε ο ομιλητής.
«Είμαι βέβαιος ότι το έχετε δει και αυτό. Επιλέξατε όμως να το παραβλέψετε.»
«Στη ζωή, έχουμε την τάση να παραβλέπουμε και να θεωρούμε ως δεδομένα πολλά υπέροχα πράγματα που έχουμε ή συμβαίνουν γύρω μας. Εστιάζουμε την προσοχή και την ενέργειά μας σε μικρές, σαν την κουκκίδα, αποτυχίες και απογοητεύσεις. Τα «προβλήματα» που έχουμε είναι συνήθως σαν την μαύρη κουκκίδα πάνω στο χαρτί. Θα διαπιστώσουμε ότι είναι μικρά και ασήμαντα, αν μπορέσουμε να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να κοιτάξουμε τη συνολική εικόνα.»