ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η δραματοθεραπεία (dramatherapy) ως μέθοδος ψυχοθεραπείας χρησιμοποιεί κυρίως τεχνικές από το χώρο της τέχνης και του θεάτρου.

Το θέατρο, λέξη ελληνική, έχει τη ρίζα του στο ρήμα θεώμαι, που σημαίνει βλέπω, παρακολουθώ.

Είναι ταυτόχρονα θεωρία και δράση.  Η δραματοθεραπεία εξετάζει και παίρνει υπόψη της την κουλτούρα, την μυθολογία και την ιστορία του λαού στον οποίο ανήκει ο θεραπευόμενος και  έτσι έχει την ευκαιρία της συνολικής προσέγγισης της προσωπικότητάς του.

Κατά τη διάρκεια της δραματοθεραπείας ο θεραπευόμενος έχει τη δυνατότητα να φτιάξει ρόλους. Ο κάθε ρόλος μπορεί να λειτουργήσει και να συγκρουστεί με τους ρόλους που δημιούργησαν τα άλλα μέλη της θεραπευτικής ομάδας. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο θεραπευόμενος έχει την ευκαιρία να βιώσει μια πραγματικότητα, τη δική του, μέσα από τη μεταφορά και το συμβολισμό. Συγχρόνως διατηρεί την απαιτούμενη ψυχολογική απόσταση(αλλά και να περιέχει και την ευεργετική συμπύκνωση μιας ολοκληρωμένης εμπειρίας) για να συνειδητοποιήσει με λιγότερο πόνο ότι αυτή η πραγματικότητα είναι δική του και τον αφορά. Στη δραματοθεραπεία η απόσταση που παίρνει ο θεραπευόμενος μέσω του ρόλου τον βοηθά να φτάσει πιο βαθιά μέσα του από ό,τι να δούλευε απευθείας το πρόβλημά του.

Σήμερα η δραματοθεραπεία κατέχει σημαντική θέση μεταξύ των διαφόρων σχολών και μεθόδων θεραπείας, ακόμη και μεταξύ των λεγόμενων δημιουργικών θεραπειών , όπως η κινησιοθεραπεία, χοροθεραπεία, παιγνιοθεραπεία, εικαστική θεραπεία και θεραπεία μέσω τέχνης.

ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η λέξη Μουσικοθεραπεία είναι σύνθετη, αποτελούμενη από τις λέξεις Μουσική και Θεραπεία.

Η μουσικοθεραπεία έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα, στον Πυθαγόρα – που ανακαλύπτοντας την αριθμητική σχέση των δονήσεων δύο ήχων ενός διαστήματος και απλές σχέσεις μεταξύ των φθόγγων μιας οκτάβας (αρμονικές) -υποστήριζε ότι το σύμπαν, η ανθρώπινη ψυχή και η μουσική διέπονται από τις ίδιες αρμονικές αρχές, όπου “….η αρμονία είναι η ισορροπία ανάμεσα σε δύο αντίποδες, στους οποίους στηρίζεται το παγκόσμιο γίγνεσθαι”. Αν διαταραχθεί η ισορροπία των αντιθέσεων στην ψυχή, τότε εμφανίζονται ψυχικές ασθένειες και η μουσική (κατά τον Πυθαγόρα έχει τη δύναμη να επαναφέρει την αναστατωμένη ψυχή στις παγκόσμιες αρμονίες και την συμφωνία μεταξύ σύμπαντος και ψυχής.

Κατά τον Αριστοτέλη και τους οπαδούς του υπογραμίζεται η συναισθηματική ποιότητα της μουσικής και η επίδρασή της στα αισθήματα των ανθρώπων, που έχουν μεταξύ τους συγγένεια.

Ενα άλλο στοιχείο που μας διέπει είναι ο ρυθμός που προέρχεται από το ρήμα ρέω που έχει όλα τα χαρακτηριστικά της ροής και της συνεχόμενης κίνησης. Ο ρυθμός έχει και την έννοια της περιοδικότητας και της επανάληψης. Τα ρυθμικά φαινόμενα υπάρχουν παντού στη φύση ( εναλλαγή μέρας και νύχτας, εποχών, αναπνοή, χτύποι καρδιάς…) είναι όμοια αλλά ποτέ πανομοιότυπα μεταξύ τους.

Η μουσική ασκεί ποικίλες επιδράσεις στον άνθρωπο, τόσο σε βιολογικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.

• Συγκινησιακές μεταβολές, όπως η μεταβολή των συναισθημάτων, αλλαγή της διάθεσης, χαλάρωση….
• Συνειρμικές επιδράσεις, καθώς ένα μουσικό άκουσμα προκαλεί σκέψεις και συνειρμούς.
• Αύξηση της ικανότητας μάθησης, αφού έχει παρατηρηθεί ότι η μουσική λειτουργεί βοηθητικά στην απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων.
• Αυξάνει την ικανότητα επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης μεταξύ των ατόμων
• μειώνει το στρες και εξασφαλίζει καλύτερη ποροετοιμασία του ασθενή σε περίπτωση επεμβάσεων, διευκολύνει τον ύπνο
• στην περίοδο της εγκυμοσύνης  για το βρέφος, λειτουργεί με εξαιρετικά αποτελέσματα, τα οποία στη συνέχεια της ζωής του αυξάνουν την αντιληπτική και γνωστική  ικανότητα

Η μουσικοθεραπεία στις μέρες μας θεωρείτε ειδική μέθοδος της ψυχοθεραπείας, η οποία χρησιμοποιεί ως ειδικό μέσο επικοινωνίας τη μουσική σε σχέση με τον αποδέκτη, αλλά και ενεργητικά την επίτευξη θεραπευτικών στόχων, την ενσωμάτωση, την επανένταξη, την αγωγή και την εξάσκηση και εφαρμόζεται σε ψυχοσωματικές ασθένειες, νευροψυχιατρικές παθήσεις, ψυχώσεις, νευρώσεις, νοητικές και σωματικές διαταραχές. Εφαρμόζεται σε ατομικές συνεδρίες που προσαρμόζονται στις ανάγκες του θεραπευομένου και σε ομάδες.