Όσο ένα παιδί μεγαλώνει, πέραν της αύξησής του σε μέγεθος, εμφανίζει αλλαγές στη σύσταση του σώματός του καθώς και στη λειτουργία του οργανισμού του, με αποτέλεσμα τη συνεχή διαφοροποίηση των διατροφικών του απαιτήσεων. Ο αριθμός των λιποκυττάρων αυξάνεται μέχρι την ηλικία των 6 ετών, ενώ το μέγεθός τους μέχρι την ηλικία των 20 ετών. Συμπερασματικά, είναι απόλυτης σημασίας το βάρος του παιδιού να κυμαίνεται σε φυσιολογικά επίπεδα μέχρι την ηλικία των 6 ετών, καθώς και στην εφηβεία του. Αυτές οι 2 περίοδοι είναι οι πιο κρίσιμες για την ανάπτυξη παχυσαρκίας. Η διατροφή των παιδιών θα πρέπει να έχει ποικιλία και να μην απαγορεύεται καμία τροφή, εκτός παθολογικών καταστάσεων.

Η βάση της διατροφής τους αποτελείται από πρωτεϊνη, ασβέστιο, βιταμίνες (ιδιαίτερα Α,D,C), υγρά- νερό και άλατα. Πιο συγκεκριμένα, η διατροφή των παιδιών οφείλει να εμπεριέχει τα εξής προϊόντα: κρέας, ψάρι, γαλακτοκομικά, αυγά, πατάτες, ψωμί, φρούτα, λαχανικά και πιτυρούχα δημητριακά. Επίσης, το φαγητό δε πρέπει να λειτουργεί ως τιμωρία ή επιβράβευση, ώστε το παιδί ν’ αναπτύξει μία σωστή σχέση με τη τροφή. Η άσκηση και η σωστή διατροφή για όλη την οικογένεια βοηθούν στη διαμόρφωση αυτής της σχέσης, καθώς τα παιδιά σε μικρές ηλικίες μιμούνται τους γονείς και τους ενήλικες που περιβάλλουν την οικογένειά τους. Το παιδί πρέπει να συνηθίσει σε μία ισορροπημένη διατροφή κι έτσι ο αριθμός και η ποσότητα των γευμάτων, ο τύπος της τροφής, η ποικιλία στις τροφές, αλλά και η γευστικότητα αποτελούν στοιχεία εκμάθησης σε τρυφερή ηλικία. Η απροθυμία του παιδιού για σίτιση θα πρέπει ν’ αναλύεται, να προσδιορίζονται τα αίτιά της και σε καμία περίπτωση να μη γίνεται βεβιασμένος υπερσιτισμός (force feeding).

Όσον αφορά στους έφηβους, οι διατροφικές τους απαιτήσεις είναι ιδιαίτερα αυξημένες καθώς υπάρχει μία επιτάχυνση στην ανάπτυξή τους, αλλά και μία αντίστοιχη αύξηση στη φυσική τους δραστηριότητα. Οι διατροφικές συστάσεις αφορούν την άνοδο των θερμίδων (αυξημένες ανάγκες λόγω ανάπτυξης), τις πρωτεϊνες (για την αύξηση νέων ιστών), καθώς και τα ιχνοστοιχεία (κυρίως ασβέστιο, σίδηρος, ψευδάργυρος) και τις βιταμίνες (υδατοδιαλυτές και λιποδιαλυτές). Η ποικιλία στη διατροφή είναι απαραίτητη και εδώ, και ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίδεται στις έφηβες που υποσιτίζονται για λόγους «ομορφιάς», με αποτέλεσμα την εύκολη εμφάνιση διατροφικών ανεπαρκειών.