Η μακροβιοτική διατροφή σαν φιλοσοφία έχει τις βάσεις της στην Ιαπωνία και θυμίζει τις αρχές της Κινέζικης Ιατρικής (Yin- Yang ισορροπία μεταξύ καλού- κακού κτλ…). Ενώ δεν έρχεται σε αντίθεση με τη Δυτική Επιστημονικότητα, παρ’ όλ’ αυτά, ενστερνίζεται ένα διατροφικό καθεστώς μάλλον αυστηρό. Οι οπαδοί της πιστεύουν ότι ο τρόπος που παρασκευάζουμε, μαγειρεύουμε και συνδυάζουμε τις τροφές επηρεάζει την ευημερία, την ευτυχία, και για να μιλήσουμε στη γλώσσα τους, το «κάρμα» μας. Θα πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιούμε παραδοσιακούς τρόπους μαγειρέματος και οι τροφές να υπόκεινται στη μικρότερη δυνατή επεξεργασία. Το διαιτολόγιό μας, λοιπόν, θα πρέπει να αποτελείται από ολόκληρους σπόρους (50-60% της ημερήσιας πρόσληψης), λαχανικά (30%) και σούπες (5%), ενώ τρόφιμα όπως το κόκκινο κρέας, το αλκοόλ, τα ζωϊκά λίπη, το λάδι και το αλάτι απαγορεύονται.

Εν κατακλείδι, οι τροφές μας θα πρέπει να παρασκευάζονται με τον πιο υγιή, παραδοσιακό και αγνό τρόπο, να ελέγχουμε τη προέλευση, τη γεύση, το χρώμα και το σχήμα τους και να περιοριζόμαστε σε έναν απόλυτα φυσικό τρόπο διατροφής, που να συνάδει με έναν φυσικό τρόπο ζωής (διαλογισμός, άσκηση, ηρεμία, αγχόλυση κτλ…), φιλοσοφία η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση (αποτελεί μάλλον ουτοπία) με τους σημερινούς ρυθμούς ζωής στις Δυτικές μεγαλουπόλεις.